1982 : मॅन ऑफ द इयर पुरस्कार प्रथमच पर्सनल कॉम्प्युटरला देण्यात आला
1982 मध्ये टाइम मॅगझिनने (TIME Magzine) ‘मॅन ऑफ द इयर’ हा पुरस्कार एका अनोख्या पद्धतीने दिला होता. या वर्षी हा पुरस्कार कोणत्याही व्यक्तीला न देता, एका पर्सनल कॉम्प्युटरला (Personal Computer) देण्यात आला होता. हे एका अर्थाने तंत्रज्ञानाच्या वाढत्या महत्त्वाचे प्रतीक होते. या निर्णयामागे टाइम मॅगझिनचे हे मत होते की, पर्सनल कॉम्प्युटर ही केवळ एक मशीन नव्हे, तर ती मानवाच्या दैनंदिन जीवनात क्रांती घडवून आणणारी एक शक्तिशाली साधन बनत आहे. त्यावेळी पर्सनल कॉम्प्युटरचा वापर वाढत होता आणि तो विविध क्षेत्रात नवीन संधी निर्माण करत होता. त्यामुळे टाइम मॅगझिनने या तंत्रज्ञानाला ही मान्यता देऊन त्याचे महत्त्व अधोरेखित केले. या निर्णयामुळे तंत्रज्ञान आणि मानवी जीवनातील त्याचे स्थान या विषयावर एक व्यापक चर्चा सुरू झाली होती. हा निर्णय काही लोकांना आश्चर्यचकित करणारा होता, तर काही लोकांना तो योग्य वाटला होता.
2004 : 9.3 तीव्रतेच्या भूकंपामुळे त्सुनामी आली ज्यात सुमारे 2,30,000 लोक मरण पावले.
2004 मध्ये हिंद महासागरात झालेल्या 9.3 तीव्रतेच्या भूकंपामुळे निर्माण झालेली त्सुनामी (Tsunami) ही आधुनिक काळातील सर्वात मोठ्या नैसर्गिक आपत्तींपैकी एक होती. इंडोनेशियाच्या सुमात्रा बेटाजवळ उद्भवलेल्या या भूकंपामुळे समुद्रात प्रचंड लाटा उठल्या आणि त्यांनी अनेक देशातील किनारपट्टीवरील भागांना ध्वस्त केले. भारत, श्रीलंका, थायलंड, इंडोनेशिया, मलेशिया, मालदीव आणि इतर अनेक देशांमध्ये या त्सुनामीमुळे सुमारे 2,30,000 लोक मरण पावले आणि लाखो लोक बेघर झाले. या घटनेनंतर जगभरात त्सुनामीच्या धोक्याबद्दल जागरूकता वाढली आणि त्सुनामीच्या पूर्वसूचना प्रणाली विकसित करण्यावर भर दिला जाऊ लागला. या त्सुनामीमुळे जगभरातील देशांनी एकत्र येऊन मदतकार्य करण्याची गरज ओळखली आणि मानवतावादी मदतीचे मोठी मोहिम राबवण्यात आली.
1893 : ‘माओ त्से तुंग’ – आधुनिक चीनचे शिल्पकार यांचा जन्म.
1893 मध्ये चीनमध्ये माओ त्से तुंग (Mao Tse Tung) यांचा जन्म झाला. ते एक महान क्रांतिकारी, राजकीय विचारवंत आणि साम्यवादी नेते होते. त्यांच्या नेतृत्वाखाली चीनमध्ये कम्युनिस्ट क्रांती (Communist Revolution) झाली आणि 1949 मध्ये पीपल्स रिपब्लिक ऑफ चायनाची (Peoples Republic of China) स्थापना झाली. माओ त्से तुंग यांनी मार्क्सवादी-लेनिनवादी (Marxist-Leninist) सिद्धांतांमध्ये स्वतःचे योगदान देऊन माओवाद (Maoism) हा एक नवीन विचार प्रवाह विकसित केला. त्यांच्या ‘ग्रेट लीप फॉरवर्ड’ (Great Leap Forward) आणि ‘कल्चरल रिव्होल्यूशन’ (Cuitural Revolution) यासारख्या मोठ्या प्रकल्पांमुळे चीनमध्ये मोठे बदल घडून आले. माओ त्से तुंग यांच्या विचारांचा जगभरातील अनेक देशांवर प्रभाव पडला आणि त्यांना एक महान क्रांतिकारी नेता म्हणून ओळखले गेले. मात्र, त्यांच्या काही निर्णयांमुळे चीनमध्ये अकाल आणि राजकीय अस्थिरता निर्माण झाली होती, यामुळे त्यांच्या कार्याबद्दल आजही वाद होतात.
1914 : ‘बाबा आमटे’ थोर समाजसेवक यांचा जन्म
बाबा आमटे, या महान समाजसेवकाचा जन्म 26 डिसेंबर, 1914 रोजी महाराष्ट्रातील वर्धा जिल्ह्यातील हिंगणघाट येथे झाला. एका सुस्थितीत असलेल्या कुटुंबात जन्मलेले बाबा आमटे (Baba Amte) यांनी आपले आयुष्य कुष्ठरोग्यांच्या सेवाभावाला समर्पित केले. त्यांनी कुष्ठरोग्यांच्या पुनर्वसनासाठी ‘आनंदवन’ ही संस्था स्थापन केली. आपल्या कर्तृत्वाने त्यांनी कुष्ठरोग हा एक सामाजिक कलंक आहे हे सिद्ध करून दाखवले. कुष्ठरोगींच्या प्रति समाजात एक सकारात्मक दृष्टिकोन निर्माण करण्यात त्यांचे योगदान अतुलनीय आहे. आपल्या अथक परिश्रमामुळे त्यांना अनेक पुरस्कार आणि सन्मान मिळाले. बाबा आमटे यांचे निधन 9 फेब्रुवारी, 2008 रोजी झाले. त्यांच्या निधनाने समाजसेवा क्षेत्राला एक मोठा धक्का बसला. परंतु, त्यांनी आपल्या मागे एक प्रेरणादायी वारसा सोडला आहे. आजही त्यांचे कार्य त्यांच्या अनुयायांनी पुढे नेले आहे.
1929 : ‘तारक मेहता’ यांचा जन्म.
1929 मध्ये जन्मलेले तारक मेहता हे एक बहुमुखी प्रतिभाशाली लेखक होते. त्यांनी स्तंभलेखन, विनोदलेखन, कथा लेखन आणि नाटकलेखन अशा विविध साहित्यिक क्षेत्रात आपली छाप उमटवली. त्यांच्या लेखनाची खासियत म्हणजे ते समाजातील विविध घटनांवर व्यंग्य करत असत आणि वाचकांना हसवून विचार करायला लावत असत. तारक मेहता यांच्या सर्वात प्रसिद्ध लेखांपैकी एक म्हणजे ‘दुनियाने उंधा चष्मा’. या लेखमालेतून त्यांनी समाजातील विविध विषयांवर व्यंग्य करून वाचकांचे मनोरंजन केले. ही लेखमाला इतकी लोकप्रिय झाली की नंतर त्याच्या आधारे एक लोकप्रिय टीव्ही मालिकाही बनवण्यात आली. तारक मेहता यांचे निधन झाले असले तरी त्यांचे लेखन आजही प्रासंगिक आहे. तारक मेहता हे केवळ एक लेखकच नव्हते तर ते एक समाज सुधारक देखील होते. त्यांच्या लेखनातून त्यांनी समाजातील काही प्रश्नांकडे लक्ष वेधले आणि त्यांच्यावर उपाययोजना सुचवल्या.
1530 : ‘बाबर’ – पहिला मुघल सम्राट याचे निधन.
जहिरुद्दीन मुहम्मद बाबर यांनाच आपण बाबर म्हणून ओळखतो. ते मुघल साम्राज्याचे संस्थापक होते. त्यांचा जन्म 14 फेब्रुवारी 1483 रोजी आधुनिक उज्बेकिस्तानमधील अंदिजान येथे झाला. ते तैमूर लंग यांच्या वंशातील असल्याने त्यांच्यात विजयी वृत्ती होती. भारतातील दिल्ली सल्तनत जिंकून त्यांनी मुघल साम्राज्याची स्थापना केली. बाबर हा केवळ एक यशस्वी शासकच नव्हता, तर तो एक कुशल लेखकही होता. त्याने स्वतःचे आत्मचरित्र ‘तुजुक-ए-बाबरी’ लिहिले आहे. या ग्रंथात त्याने आपल्या जीवनकाळातील विविध घटनांचे वर्णन केले आहे. बाबरचा मृत्यू 26 डिसेंबर 1530 रोजी आग्रा येथे झाला. त्याला काबुल येथील बाग-ए-बाबरमध्ये दफन करण्यात आले
